Midwintermarathon 2025

Op zaterdag 2 februari 2025 was het dan zo ver. Het tweede hardloopevenement in 2025. Na het debacle in Januari bij de Egmond halve marathon was het mij alles aangelegen om deze loop wel tot een goed einde te brengen. Ik had er best voor getraind en had er na Egmond ook echt zin aan om iets neer te zetten. Waar het mij vorig jaar niet lukte om een tijd onder het uur te lopen was ik dat dit jaar wel van plan. Wij zouden in Apeldoorn samen de 8 kilometer lopen, Jennie en ik. De rest van de runners van Enjoyrunning wilden de Asselronde (25km) doen of de mini marathon (16km) Maar in de weken voor de Midwintermarathon kwam Jennie ineens best lelijk ten val en het was hoogst onwaarschijnlijk dat ze die afstand kon lopen. Achteraf bleek de deuk in haar imago groter te zijn dan de lichamelijke beperkingen en dat hinderde ons niet om op zondag 2 Februari in de auto te stappen naar Apeldoorn om toch de acht van Apeldoorn te gaan lopen. Wel hadden we de afspraak dat we hem samen zouden gaan lopen, zij aan zij omdat het zelfvertrouwen van Jennie wel een behoorlijke deuk had opgelopen.

En zo gingen we net na half 1 op weg naar Apeldoorn. Liever daar iets te vroeg dan moeten haasten. En we moeten de auto op het Transferium laten staan en met de bus naar Orpheus om dan te starten aan de Loolaan. Het is iets meer rijden dan een uurtje die kant op, en dan nog ff wachten op de bus en daarna wachten tot we de rest van de Enjoyrunning runners tegenkomen. Maar hoe anders kan het gaan? De reis daarna toe ging voorspoedig en we konden heel dichtbij de pendelbus parkeren. En toevallig stond de pendelbus ook nagenoeg leeg te wachten. En dus konden we de auto afsluiten en hop zo de bus in springen. Die bracht ons binnen een kwartier bij Orpheus voor de deur.  Daar eenmaal aangekomen was het wachten op de andere Enjoy Running Runners. Het weer was wel lekker droog maar fris. Met een best hoge vochtigheid en een temperatuur van 4 graden was het op zich best lekker loop weer, maar niet om heel lang aan de kant te gaan staan. Dus gingen we met z'n tweeën bij Orpheus naar binnen om daar de tijd wat te doden. Eenmaal binnen een mooi plekje gevonden om even wat te kleppen met elkaar en daar was ineens Merijn. Die liep van ons allen de Asselronde van 25 kilometer en was net terug van de finish. Het was een mooie ronde en een zeer mooie omgeving. Na een poosje vonden we ook Trijnie en Cobie die waren ook gefinisht. Dan werd zo langzamer hand tijd om richting de start te gaan van onze 8 kilometer lopen in Apeldoorn. Jennie was niet geheel zeker van haar zaak omdat ze een poos terug gevallen was en ik zat nog een beetje van het debacle in Egmond in mijn maag. Vorig jaar kon ik net niet onder het uur blijven, en dit jaar had ik toch vurig de hoop om dat wel te kunnen halen. 59 minuten was voldoende om er onder te blijven. Zou het lukken?

We hadden nog een paar minuten en op de een of andere reden konden we in startvak A starten. Das mooi een eind voor aan en niet zo als het jaar ervoor dat we bijna helemaal achteraan moesten starten. Het startschot klonk, en na een paar minuten was het dan voor ons ook begonnen. We waren onderweg voor een 8 kilometer binnen het uur. Het eerste stuk is toch altijd even zoeken naar het ritme, de ademhaling onder controle te zien krijgen en in cadans komen. Samen lopen ging eigenlijk best heel erg lekker en voor wij het wisten zaten we al op kilometer 1. Een op zich best mooie 06:55 min/km was ons deel. Een aangezien weg waren gegaan op een 07:30 min/km om net binnen het uur binnen te komen was dit op zich heel goed. En het bleef ook gewoon lekker lopen, de temperatuur was goed, droog en lekker veel mensen om je heen. Daardoor konden we mooi ergens bij aanhaken en tempo maken. Daardoor kwam kilometer 2 ook lekker door in een 07:03 min/km. Iets langzamer dan de eerste kilometer maar het tempo zat er gewoon lekker in! En nog ruim onder de 07:29 min/km waarop we weg waren gegaan. We hielden elkaar goed in het oog en daardoor ging het lopen ook best gewoon lekker! Het vertrouwen in mijzelf kwam gewoon een beetje terug. Net bij de rotonde waar je rechtsaf moet richting het Apenheul kwam kilometer 3 in het vizier. Een op zich prachtige 07:01 min/km kwam te voorschijn! We lagen al voor de derde keer voor op mijn psychologische schema van binnen het uur binnenkomen. Vorig jaar kwam ik net 35 seconden te kort maar dit jaar moest het gewoon lukken! In de wetenschap dat er nu tussen de derde en vierde kilometer een stevig klimmetje zit moeten de kilometer tijden wel oplopen. Dat kón gewoon niet anders. Maar we liepen nog gewoon lekker, al merkten we dat toen we achterom keken we al ruim bezig waren met de klim. Al gaat de klim niet stijl omhoog, toch is het een flink kuitenbijtertje aangezien de klim best lang is. Maar het ging lekker en voor we het wisten waren we al vlakbij het hoogste punt aangekomen. Nog voor dat we het hoogste punt bereikt hadden, kwam kilometer 4 al tussendoor zetten. 07:18 min/km was het resultaat, en daar verbaasden wij ons allebeide nog over. We hadden beide het gevoel dat het veel langzamer ging maar niks was minder waar. Nog even aanzetten en hopla, de top is bereikt!  Vanaf nu gaat het eigenlijk alleen maar naar beneden en misschien een heel klein stukje vals plat, maar dat zou niet veel zijn. Jennie vroeg al of we wat konden aanzetten, maar ik hield de boot even een klein beetje af. Ik wilde eerst de 5e kilometer voorbij zijn, en dan nog even aanzetten voor het laatste stukje. Terwijl we dat overlegden kwam ook inderdaad kilometer 5 op de proppen. Een mooie 07:08 min/km was het resultaat, en dat is inclusief nog een stukje klim naar boven. We keken elkaar aan, en ja dit is het moment om nog even een versnelling in te zetten! En die versnelling die kwam ook! We gingen al een hele wat naar beneden, en om mijzelf niet voorbij te lopen hielden we ook wat in. Maar de 5e kilometer kwam toch wel als een verrassing. 06:44 min/km was het resultaat! We lagen ruim op koers om onder de 59 minuten uit te komen! Zou die ouwe grijze postduif het dan toch lukken dit keer om er onder te komen ondanks de problemen met de benen die blijven aanhouden? Je zou het haast niet geloven maar dit keer zou het inderdaad wel eens kunnen ja. En zo liepen we richting de een na laatste kilometer toe. Nog een klein een stukje door het bos en dan richting de Loolaan waar de finish op ons wacht. En plots is daar dan ook echt de zevende tussentijd! Een prachtige 06:46 min/km was het resultaat! We zaten nu echt op schema om onder de 59 minuten te blijven, en misschien ook nog ruim daar onder....  En zo stormden we richting de finish. De laatste paar honderd meter..... En het werden er steeds minder, en minder, en minder. En dan daar in de verte! De finish boog, dáár moeten we heen. Dát is het einde! Nog een kleine 200 meter, nog een sprintje trekken samen op en dan is daar de finishlijn. Samen tegelijkertijd hand in hand over de finish in een tijd van 55 minuten en 45 seconden!!!! WE DID IT.! Onder het uur gelopen en dat was het doel! Een mooie opmaat voor de Hoogeveensche Cascaderun? Wie zal het zeggen! Over dit resultaat zijn WIJ in elk geval blij!! Na de finish heb ik nog even bij de PR bel gestaan en daar aan getrokken, omdat ik in Apeldoorn mijn PR heb verbroken. Daarna de medailles opgehaald en de verzorging en dan snel zoeken naar de andere teamleden en op zoek naar warme droge kleren die in de auto lagen. Na afloop zouden met z'n allen nog even ergens lekker eten wat wij bij de lichtmis met z'n allen ook gedaan hebben!

Zie ook de foto's hieronder.