Het Grote Doel van 2025.
Het grote doel van 2025 is bij lange na niet zo groot als het doel van 2024. Maar toch heb ik wat leuks bedacht voor mijzelf om mij te blijven triggeren om fitter en beter te worden. Ik ga wederom de 1000 kilometer challenge voor mijzelf aan. Omdat het in 2024 niet gelukt is door allerhande blessures en ander lichamelijk -lees: been gerelateerde perikelen- wil ik het dit jaar gewoon proberen te halen. Verder wil ik proberen wat sneller te worden op de 5 en 10 kilometer waarbij ik ga proberen in Texel of Eindhoven de 10,55 kilometer rondom het uur te kunnen gaan lopen. Verder gaan we volop en fanatiek verder met de leefstijl veranderingen. Ik wil gewoon permanent wat extra gewicht kwijt. En dit keer gaan we er echt bovenop zitten! Maar bovenal gaat het om het plezier beleven aan het hardlopen! Maar dat gaat ongetwijfeld goed komen met Enjoy Running en onder andere de loopjes die we gaan doen waaronder bijvoorbeeld de Parkrun in het Zuiderpark!
En heel stiekem ga ik de bodem leggen voor een bijzonder evenement welke we gaan doen in 2026!!! Maar daar pas later veel- en veel meer over in dit feuilleton van Bert-Jan's hardloopplezier!
Het Grote Doel van 2024.
Dit behoeft een inleiding. T'is wel even wat lezen, maar wel vermakelijk.
Nadat ik in januari 2023 pas echt begonnen ben met trainen voor een klein doel was de MeppelCityRun een mooi doel. Aangezien ik toch al een hele poos bezig was met lopen, maar het niet van de grond kwam. Samen met Dik Zantingh hebben we hier voor getraind om eerst eens de 4 mijl van deze MeppelCityRun te kunnen lopen. Zonder tijdslimiet, gewoon kijken waar we uit komen.
Na de MeppelCityRun, wat een gigantisch goed gevoel gaf ondanks de tegenslag in de 2 weken er voorafgaand, smaakte dit echt naar meer. Al doende wat na keuvelen in Meppel bij Vitaaleninbalans kwam Dik met het idee om in oktober van 2023 de kwart Marathon van Eindhoven te gaan lopen. Dat is 10,55 kilometer aan 1 stuk. Voor iemand die al ruim 50 jaar niet echt aan bewegen had gedaan is dat een uitdaging van jewelste. Het antwoord op mijn twijfelachtig lachen op deze uitdaging onderving Dik heel simpel. "Je hebt nu 6,4 kilometer gelopen, dan haal je in 4 maand tijd ook wel de 10 kilometer!" Ik heb lang getwijfeld alleen op het moment dat er een e-mail kwam waarin stond dat de inschrijving van de Marathon van Eindhoven open was heb, ik mijzelf en Jennie Bruins -mijn liefhebbende echtgenote- onmiddellijk ingeschreven. Binnen het uur na het verkrijgen van de e-mail waren de inschrijvingen compleet. Daarop kreeg ik van Jennie een telefoontje van "wat heb jij nou weer gedaan?" Mijn antwoord was simpel, "ons ingeschreven voor de kwart van Eindhoven!" Het doel stond vast, nu alleen nog het doen! 10,55 kilometer hardlopen binnen een tijdslimiet is voor iemand die nog nooit een wedstrijd gedaan van wat voor aard dan ook best een hele uitdaging.
Maar goed, wie A zegt moet ook B zeggen en samen met Dik zijn we daarna begonnen met trainen voor de kwart marathon. Op woensdag ochtend een duurloopje van een paar kilometer aaneengesloten en op de zaterdag ochtend een interval training. Vol goede moed begonnen alleen halverwege de zomer begon de klad er in te komen. Ik kon niet heel verder komen dan een kilometer of 5 - 6 en dan begonnen de benen het zwaar te krijgen. Zodanig dat het tempo eruit ging en het tempo lopen overging naar wandelen. De 7,5 kilometer lag nog ver buiten bereik. Uiteindelijk is het mij gelukt om op een perfecte dag samen de 7,5 kilometer aan 1 stuk -zonder wandelen- te halen. De dagen daarna waren een ramp, zeer pijnlijke vermoeide benen en slecht kunnen lopen. Op een gegeven moment gaf Dik aan om toch eens te kijken bij een "loop specialist of fysiotherapie" om er achter te komen waarom de benen zo veel problemen opleverden. Afspraak gemaakt bij de fysiotherapeut die ook veel kennis heeft van lopersproblemen bij Move2Be. Bleek dat de problemen veroorzaakt werden door verzuring van de spieren in de benen. Hiervoor werd een behandelplan opgesteld en elke week moest ik daar heen om mij te laten behandelen. Ondertussen had ik Dik daar ook al van op de hoogte gesteld en hij kwam nog met het voorstel om magnesium citraat pillen te slikken en 2 paranoten per dag te nemen. Gaande weg de daaropvolgende weken ging het lopen steeds beter. Zelfs de 8 kilometer werd gewoon gehaald.
Zo op een mooie dag in september kregen wij het met z'n allen erover om als voorbereiding op Eindhoven in oktober de Pesserrun te gaan lopen. Jennie en Trijnie de 5 kilometer in verband met de warmte die dag en Dik en ik zouden dan als generale repetitie de 10 gaan lopen. Dat leek ons allemaal een goed idee. Dus die dag op fietse naar Pesse getogen om daar mee te gaan doen. Alles startte tegelijk en na een kilometer of 2 waren Dik en ik al mooi de laatste die liepen. Ja, de bezemfiets ging nog achter ons aan..... Alle voorbereidingen ten spijt, het loopje ontaarde in een totale deceptie. Steken in de zij, kramp, tempo te hoog; het liep letterlijk niet. Wel net binnen de anderhalf uur binnen gekomen, totaal kapot en gebroken en een illusie armer. Maar wel de ervaring op zak hoe een 10 kilometer voelt. En die voelde niet goed.....
Een weekje later was de 10 kilometer van mooi Ruinen loopgroep. Heel sneaky hadden Jennie, Dik en Trijnie bekokstoofd dat we nog een keer de 10 kilometer zouden gaan lopen. Ik had geen keus, inschrijving was geregeld, we moesten alleen aan de start verschijnen. In de veronderstelling dat Dik wederom met mij zou lopen, verschenen we daar aan de start. Geen weg meer terug, startnummers waren opgehaald. Alleen werd er verteld door die 2 bandieten (Dik en Jennie) dat ik deze loop helemaal zou gaan lopen, dus zonder haas of hulp. Dat viel even koud op het dak! Maar na het startschot en in het achterhoofd houdend niet te snel starten en rustig je ding doen en voet voor voet neerzetten. Gaandeweg het loopje kreeg ik al snel het ritme te pakken. Gewoon lekker lopen, zo rond de 8,5 minuut de kilometer. Kilometer na kilometer tikten weg met de bezemfiets achter mij aan. Op een kilometer of 8 riep de meneer op de fiets dat ik wel héél constant liep, niet hard wel constant met rondetijden tussen 8 en 8,5 minuut de kilometer. Hoe slecht het in Pesse ging, zo fantastisch liep het hier! De laatste paar honderd meter voor de finish kwam Dik mij ophalen. Ik zat nog lekker in het loopcadans met ding te doen en was al van plan om na de een na laatste bocht te versnellen. Komt Dik naast mij lopen en de hele tijd te pushen.... "Kom op je kan het, nog even een tandje erbij! Het laatste stukje!" Ik liep hartstikke lekker in het ritme. Het was fijn dat Dik mij in de laatste meters ophaalde. De euforie was groot! Ik had het toch allemaal zelf gedaan! Uiteindelijk over de finish gekomen in iets meer dan 1 uur, 25 minuten en een paar seconden. Mijn euforie kon niet op! Zielsgelukkig was ik op dat moment. Met dank aan Dik die mij hier naar gebracht heeft. Nu wist ik het zeker, die marathon van Eindhoven was in zicht! De finish ook! Alleen moest er nog een klein tandje bij, de 10,55 kilometer moest binnen de 01:25:00 gelopen worden om in de officiële uitslagen lijst te komen. Nu ik zo ver was gekomen, ging mij dat ook nog lukken linksom of rechtsom! Maar mijn dag kon niet beter en de rest van dag rond zo trots als een pauw! Toch maar mooi even gedaan!
De marathondag
Dik had een huisje gehuurd in Vlierden waar wij met Dik, Trijnie, Henk, Ankie, Jennie en ik in verbleven. Op de dag zelf met de trein naar Eindhoven gegaan om daar te gaan lopen. Een drukte van jewelste maar een heel gezellige ontspannen sfeer. Ook hier wist ik dat ik de kwart marathon voor mijzelf lopen moest. Jennie en Henk liepen hem ook, maar ook voor zichzelf. Dik zou de marathon afstand lopen van 42 kilometer en 195 meter en probeerde dat binnen de 4 uur te doen. Om 09:30 wensten we elkaar heel veel succes en Dik naar zijn start locatie en wij ook naar de start van de kwart marathon. Ruim 5400 deelnemers aan de start van de kwart marathon.
Nadat het startschot was gevallen duurde het nog 10 minuten alvorens ons vak in beweging kwam. Tijdens het over de startlijn lopen hield ik mijzelf al voor, niet te snel starten anders heb je je kruid verschoten voordat je begint. Het duurde even voordat ik in het ritme kwam. Maar gaandeweg voelde het weer net zo als in Ruinen! Wouw!! Het enthousiasme langs de route van de omstanders werkt erg aanstekelijk. De tussentijden op de watch lieten een mooi resultaat zien en de laatste anderhalve kilometer waren in het centrum van Eindhoven. Dáár krijg je pas echt vleugels. En daar is de finishlijn! Ik kijk op klokje: 01:24:30. YESSSS! gehaald. De officiële tijd die doorkwam van de tijdregistratie was 01:23:50. Nog beter zelfs en ik voelde mij echt als de overwinnaar van de dag! Dik haalde jammer genoeg de 4 uur niet en deed er iets meer over dan 4,5 uur. Maar dat gevoel wat het oplevert! je gewicht in goud waard! Ik heb mij nog nooit zó goed gevoeld als dat weekend!
Het doel van 2024, de kwart marathon van Eindhoven nogmaals lopen in een KWF sponsorloop. Einddtijd gericht op 1 uur en 15 minuten of sneller. En het verliezen van 22,8 kilo voor 1 oktober 2024.
Waarom 22,8 kilo verliezen? De tijd is er rijp voor, ik wil voor het eerst sinds 35 jaar met het gewicht onder de 99,9 kilogram uit komen. Dat in combinatie met het trainen voor de kwart marathon van Eindhoven moet er toe leiden dat ik in oktober 2024 een mooi resultaat neer kan zetten! Ik hoop persoonlijk een tijd van onder 1 uur en 10 minuten.
Gewoon omdat IK denk dat het kan en een doel wil stellen! Wie helpt mij mee hierin?
Oh ja, ik ga een prestatie leveren. Dik heeft aangegeven dat hij de marathon zelf gaat lopen onder de 4 uur. Dus samen op weg naar een mooi resultaat!