26 Mei 2024. De verwachtingen hoog gespannen. Vorig jaar liep ik hem in dikke 53 minuten nadat ik een half jaar daar weer voor officieel ben begonnen met hardlopen voor een doel. En de laatste tijd heb ik wat gelopen -hetzij kleine stukjes- laag in de 6 minuten. Dus had ik mijn zinnen gezet om te finishen in Meppel bij de MeppelCityRun van zeker onder de 45 minuten! De trainingen en andere loopjes wezen erop dat het er in zou kunnen zitten vandaag. Op 2e Pinksterdag nog een Vögels Kiek'n loopje gedaan van 13 kilometer en de hele week uitgekeken om niks te (te veel) te forceren zodat ik blessure vrij aan de start kon staan. En zo kan het zijn dat we op zondagmiddag tegen 13:15 uur in de auto zaten op weg naar het leefstijlhuis in Meppel om daar te verzamelen. Tegen 14:10 lopen we dan ook die kant op om ons te gaan begeven in het witte startvak. Wit startvak voor de allersloomsten onder ons, de startvakken daarvoor zijn voor de lopers die dit loopje binnen het half uur kunnen doen. En zo ver zijn wij nog laaaaaaannnngggg niet..... Voor het eerst was de MeppelCityRun helemaal uitverkocht, dus ruim 2500 lopers door de smalle straten van Meppel. In de laatste 10 minuten voor het startschot heb een paar honderd meter wat ingelopen op verschillend tempo zodat de spieren wat "losser" zouden komen. Helemaal inlopen doe je dat niet in een paar honderd meter maar alles wat je wel loopt is beter dan helemaal niks! Ook wat rek-trek- en strek oefeningen gedaan en dan op naar het startvak!In het startvak was het druk, heel druk! Maar ondanks de drukte was het allemaal goed georganiseerd! Het startschot viel om exact 14:30 uur en binnen 3-4 minuten liepen wij ook over de startstreep. De MeppelCityRun 2024 was begonnen!
Net na de start ging het veld wat spreiden zodat er een beetje ruimte kwam. De eerste paar honderd meter ging lekker tot aan de eerste bocht. Op de een of andere manier gingen we daar allemaal wandelend de bocht door. Eenmaal door de bocht heen konden we weer gaan hardlopen. Dat haalt je wel uit je ritme, voor zo ver je die daar in de drukte halen kan.... En al snel kwam tussentijd 1op de watch te staan. Door al het lawaai kon ik het niet verstaan maar zag op het display een mooie tijd staan 6 minuten en 51 seconden per kilometer. We zaten mooi op koers! Maar na een paar honderd meter begon het gedonder. Ik voelde een stekende pijn precies in het midden van de borstkas. Exact in het midden van de ribben. Een stekende harde pijn. Ik dacht even bij mijzelf gewoon doordoen, komt vanzelf en het gaat vanzelf. Maar die stekende pijn ging niet weg. Zelfs bij tussentijd 2 had ik die stekende pijn. Ondanks alles had ik toch nog een mooie 6 minuten en 59 seconden per kilometer op de klok staan. Maar die stekende pijn ging niet weg, sterker hij begon steeds meer de overhand te krijgen. Kort na de tweede kilometer moest ik noodgedwongen het tempo terug brengen tot een wandel tempo. Snel de Watch er bij gepakt en hartslag gecontroleerd. Netjes 145 slagen per minuut. Dat is goed. Saturatie gecontroleerd en die zat netjes op 91%. Ook dik in orden. Hartritmestoornis gecheckt, ook niks bijzonders. Niks te zien in het rariteitenkabinet. Gelukkig! Na een paar honderd meter maar weer begonnen met lopen. De steken bleven aanwezig en zodanig dat ik na een paar honderd meter weer moest gaan wandelen. Intussen kwamen bij mensen langs met een tuinsproeier en daar vol in gaan staan. Puur om wat af te koelen! Daarna weer begonnen met hardlopen. Tussentijd 3 kwam er aan. 7 minuten en 58 seconden per kilometer. Veel en veel te langzaam voor mijn doen! Maar op de een of andere manier wilde het lichaam niet mee werken deze keer. De hoop op een mooie eindtijd laten vliegen en hopen dat deze "martelgang" maar snel ten einde zou komen. We liepen door het park en net na het park was een verzorgingspost in gericht. Toch pakte ik wat water aan en een sponsje, een paar slokken water al wandelend tot mij genomen en de spons op het gezicht en boven de pet uitgeknepen. Hoofd koel houden en de nek en weer door gaan. En zo gingen we richting de 4e kilometer. Maar na de verzorgingspost begon de pijn tussen de ribben weer op te spelen. Al snel moest ik mij weer verlagen tot een wandel tempo om alles enigszins nog in goede banen te leiden. Maar de pijn begon toch wel zulke vormen aan te nemen dat ik even een momentje had van "als dit nog zo doorgaat komen we nog bij de EHBO uit" Toch weer bij het wandelen alle medische gegevens op de watch en iPhone controleren waar wederom niks kwam. Alles was een 10 met griffel! Waar kan dit dan toch wegkomen? Toch best een stukje (moeten) wandelen, lees: powerwalken, om de pijnen in de ribbenkast dragelijk te maken. Toen was daar toch de vierde kilometertijd: 7 minuten en 34 seconden per kilometer. Op dat moment kon het mij niet zo heel veel schelen, eigenlijk wilde ik de finish halen en een eind maken aan dit gedoe. Na een best een eindje te hebben ge-powerwalked dan toch maar weer de pas erin gezet. Uiteindelijk doen we het ergens voor en ik wil ook niet helemaal af gaan. Maar nog voor de 5e kilometer moest ik alweer een pas op de plaats maken. Tussentijd 5 liet zich ondertussen noteren met een 7 minuten en 35 seconden per kilometer. Op de een of andere manier was dit blijkbaar niet mijn dag waar ik zo op gehoopt had. En zo kan het gebeuren dat ik al powerwalkend de Ambonstraat in liep voor het laatste stukje! Dat is altijd weer een gezellige straat met verzorgingspost. Bij die verzorgingspost maar weer wat water gepakt en een spons en zo zorgen voor een juiste waterhuishouding. Koelen en drinken. Maar ook wetende dat je in het laatste stuk zit en daarmee het in zicht komt. Dus toch maar weer aangezet en begonnen met lopen. Al (hard)lopende kwam ik zowaar weer in het ritme. En in het ritme komende viel mij ook op de dat pijnen tussen de ribbenkast minder begon te worden. Zou ik zowaar dan toch nog het laatste stuk in 1x kunnen uitlopen? Op de Hoofdstraat aangekomen stond zowaar mijn collega Leon mij ook nog aan te moedigen! (hij moest eens weten wat voor een ellende er aan vooraf ging!) En dan is het ook echt nog maar een klein stukje. En tussentijd 6 diende zich aan. Met een tijd van 7 minuten en 34 seconden niet waar je op hoopt maar gezien de omstandigheden zat er gewoon niet meer in. Dan het laatste stukje naar de finish toe. Nog even aanzetten en hup er over heen. Eindelijk, binnen! het is klaar.... Het laatste stukje van ongeveer 490 meter liet zich noteren in een 3:32 wat ongeveer zou betekenen dat je met een 7:04 de laatste kilometer zou lopen. Pas het allerlaatste stukje van de MeppelCityRun liep erg lekker. Ik heb hem gehaald in gemiddeld 7 minuten en 24 seconden wat gezien de omstandigheden best netjes is te noemen. Vorig jaar liep ik hem in 08:45 minuten de kilometer. Dus ja ik heb de tijd verbeterd, maar er had ab-so-luut meer ingezeten. Ik had voor mijzelf ingezet op 06:45 tot 7:00 min/km. En daar kwam ik niet eens bij in de buurt. Was het een leuk loopje? Ja Absoluut, maar kijk ik tevreden terug? Nou nee, niet echt en echt niet.....
Maar goed, de komende tijd weer genoeg herkansingen, aanstaande zaterdag de Kastelen loop in Diepenheim en het weekend erna hebben we de Zwolse Halve marathon waar we wederom de 4 Mijl gaan lopen. Kijken hoe dat gaat! Tussendoor nog een paar zeer lokale loopjes in Hollandscheveld (waaronder waarschijnlijk de speeltuinloop van 5 km) en de Pesserrun gaan doen om de Jan Bols stempelkaart vol te krijgen. Later dit jaar misschien de Ekiden loop in Emmen en misschien de mooi Ruinen Run. Maar dat is later, straks na de 4 Mijl van de Zwolse halve Marathon in Juni eerst op vakantie naar Tenerife.... uitrusten van al (hard)lopen! :)