MidwinterMarathon in Apeldoorn
We schrijven Zondag 4 Februari.
DE dag van de MidwinterMarathon in Apeldoorn. Vandaag ga ik voor het eerst een evenement lopen van 8 kilometer. Met de wetenschap dat er in deze Acht van Apeldoorn een behoorlijk klim zit van bijna 70 hoogtemeters was dit nou niet bepaald een evenement waar ik nou echt naar uit keek. Mede door de rugklachten die de laatste weken begonnen op te spelen...
We zouden met 4 lopers de Acht van Apeldoorn lopen, een mooie route door het bosrijke gebied Berg en Bos van Apeldoorn. Jennie, Trijnie, Cobie en ikzelf zouden de acht gaan lopen en Dik en Kasia zouden de Asselronde doen van 25 kilometer met diverse heuvels. Hoe anders zou het gaan? In de week ervoor raakte Cobie geblesseerd en gaf al aan om Zondag niet mee te kunnen gaan. Maar het werd nog anders..... De woensdag ervoor had ik samen met Dik nog een rondje van 6 kilometer gelopen in aanloop voor de Acht van Apeldoorn. Maar Vrijdag kwam het bericht dat Dik ziek begon te worden en de dag erop kwam Trijnie ook met de melding dat ze niet mee zou gaan naar Apeldoorn. En zo ging het gebeuren dat in plaats van 4 lopers alleen Jennie en ik de Acht van Apeldoorn gingen lopen! Ons eerste evenement die wij zouden gaan lopen zonder Dik en Trijnie en zonder andere lopers van Enjoyrunning. Ons eerste event samen met z'n tweeën!
Alleen Kasia en Merijn -die het startbewijs van Dik had overgenomen- stonden om 11:45 aan de start voor de 25 km van de Asselronde. Ze moesten binnen 3 uur finishen anders zouden ze van het parcours afgeleid worden omdat de Loolaan vrij gegeven moest worden voor de lopers die om 15 uur moesten starten voor de Acht van Apeldoorn. Gelukkig deden Merijn (02:22 uur) en Kasia (02:33 uur) dat en waren vol trots dat ze het geflikt hadden! En zo kon het gebeuren dat alleen Jennie en ik aan de start stonden van de Acht van Apeldoorn samen met nog ruim 6500 andere lopers!
Ik had mij voorgenomen om dit 8 kilometer lange evenement met serieuze klim niet al te snel gaan lopen en al helemaal niet in de eerste kilometers mijn kruid te gaan verschieten door veel te snel te gaan starten. In de wetenschap dat Dik thuis op de bank (ziek te zijn) ons zat te volgen op de MidwinterMarathon app en daarmee eerder wist wat wij deden dan wijzelf, legde wel wat druk op het loopje. Omdat ik had aangegeven bij het inschrijven dat wij allebeide rond het uur -rete optimistisch voor mijzelf!!- zouden kunnen finishen stonden wij in startvak C. Bijna helemaal achteraan het startveld. Wat wel mooi was, was dat er een pacer achternaam het veld stond met een finishtijd van 1 uur en 4 minuten -dus 8 minuten/kilometer- en dat was voor mij misschien wel een houvast. Zelf had ik voorgenomen om ergens rond 08:30 min/km te gaan lopen. Hoe anders kon het gaan?...
Nadat het startsignaal klonk duurde het nog ruim 13 minuten voordat alle lopers voor ons over de startlijn waren gegaan en daarmee ook onze Acht van Apeldoorn officieel van was begonnen. Jennie is kwa loopervaring een stuk verder dan ik dat ben dus daar kan ik mij niet aan op trekken. Maar tijdens een dergelijk loopevent zijn er nog andere lopers meer dan genoeg. Zo had ik in de eerste kilometer een andere pacer in het vizier die liep met een eindtijd van precies 1 uur. Daarmee liep ik een eerste kilometertijd van 7 minuten en 13 seconden. Dat was voor mijn eigen doen net een beetje te snel en liet de snelheid ietwat terug vallen. Na de tweede kilometer had ik op iets meer afstand nog steeds zicht op de pacer die met 60 minuten eindtijd nog steeds voor mij liep. En daarmee noteerde ik een tweede kilometertijd van 07:33 min/km wat voor mij meer dan prima was. Het looptempo was wat mij betreft dik voorelkaar en kon het makkelijk volhouden zo. Naarmate we dichter en dichter bij de 3e kilometer kwamen, kwam de pacer mij ook voorbij lopen die een eindtijd op de ballon had staan van 64 minuten. Huh? Ik loop op dat moment nog bijna een halve minuut de kilometer sneller dan hij zou moeten en hij loopt mij voorbij? Daar klopt ook geen r**t van! vanaf dat moment trok ik mijn eigen plan. Maar kilometer 3 resulteerde weer in een mooie 07:33 min/km tijd. Prima dik voor mekaar!
Maar na de 3e kilometer gingen we de J.C. Wilslaan op. En ik zag een heeeeele lang sliert mensen in een laag tempo lopen. Dé klim van 70 meter hoogte verschil zat er aan te komen! Ik zag een hoop mensen wandelen en puffend naar boven lopen! Maar wandelend was mij de eer te na! Dat gaat echt niet gebeuren! Niet nu! En dus heel snel overgeschakeld naar een langzamer looptempo, kortere pasjes en eigenlijk meer naar een dribbelpasje toe. Het was best een lange klim, we waren al even aan het klimmen toen we om de 50 meter herinnerd werden dat we nog 500 meter te gaan hadden tot we de top bereikt hadden. Op 2/3 van de klim kwam een 4e kilometertijd door met een zeer mooie 08:02 min/km. En dat tijdens een serieuze klim die ik nog nooit eerder gelopen heb! Vergeet hierbij ook niet dat ik nog maar net iets meer dan een jaar fanatiek aan het hardlopen ben onder begeleiding van Dik. Dus dit viel mij alles 100% mee. Met nog een paar honderd meter te gaan tot de top (ik wist niet precies meer hoeveel) wou ik dit tempo volhouden. Hele hordes lopers waren op dat moment aan het puffen en steunen om boven te komen. Ik liep een stel voorbij met mijn kleine pasjes -in dribbeltempo en NIET wandelend!- die hijgend en puffend tegen elkaar zeiden dat ze stuk waren en niet meer konden. Ik kon het niet laten om te zeggen: "Als je het niet kan volhouden, dan loop je te snel!" Aldus een wijs man die mij alles geleerd heeft en jullie waarschijnlijk wel bekend is! :) Daarmee zelf aangevend dat ik niet helemaal op 100% liep van mijn kunnen. Maar alles was beter dan te moeten wandelen omdat ik mijzelf "opgeblazen" heb! Dat nooit!! Nadat we de top bereikt hadden was er een verzorgingspost ingericht en daar nam ik een klein bekertje thee. 3 stappen gewandeld en 3 slokken genomen en de rest weggedaan en hup weer verder met het parcours. Nu ging het eigenlijk alleen maar bergafwaarts en de gouden tip was altijd om de berg af net zo hard te lopen als bergop. Maar net toen ik bezig was met de afdaling kwam tussentijd nummer 5 met een nette 08:00 min/km. Ik voelde mij goed en dusdanig goed dat er een kleine versnelling wel zeker in zat. Een kleine tempoversnelling zat er zeker in en al helemaal bergafwaarts. Maar ik wilde mij zeker met de afdaling niet voorbij lopen, en al helemaal niet nadat ik zover was gekomen! Gaandeweg kwamen we onderaan de berg aan en was het een beetje vals plat naar beneden toe met af en toe een klein heuveltje wat eigenlijk geen naam mocht hebben. Aldoende kwam er mooie 07:32min/km bij de 6e kilometertijd. Het voelde allemaal goed en ik wist dat ik nog "over" had en we zaten op minder dan 2 kilometer van de finish af. Dus nog maar wat versnellen volgens een techniek die Dik mij geleerd heeft. Een beetje krachtiger met je armen bewegen vergroot automatisch je stapgrote en daarmee versnel je dus. Dat dus in de praktijk gebracht voor bijna de gehele 7e kilometer deze versnelling doorgezet. Dat resulteerde in een nog veel mooiere 07:13 op de een na laatste kilometer. Ik was toen op de laatste kilometer aan het denken wat te doen en besloot om na het op lopen van de N344 het laatste rechte stuk naar de finish om gewoon alles te geven! Krachtige armzwaaiingen, grote looppassen en lopen alsof je leven ervan af hangt op de finishlijn. Nog 500 meter, 450 meter, 400 meter, 300 meter, 250 meter, 200 meter, 150 meter, 100 meter en toen het bordje "je bent er bijna, nog heel even!" Nog 50 meter en ja daar is de finishlijn! Moe gestreden, maar niet zo verschrikkelijk kapot als bijvoorbeeld op de Parkrun was daar de eindtijd. In eerste had ik helemaal niet door wat mijn officiële eindtijd was, maar op de workout app op de Watch gaf 01:01:14 aan. Dik feliciteerde mij met het behaalde resultaat, waarbij ik hem vroeg wat mijn officiële eindtijd was: 01:00:34 op de 8 kilometer! Ik ben een erg blij mens met deze tijd en vergeet niet dat ik nog maar net een jaar aan het trainen ben na 52 jaar niks te hebben gedaan! Deze morgen ben ik nou niet bepaald opgestaan om de Acht van Apeldoorn in een uur te gaan volbrengen! Eerder op Vögels Kiek'n tempo....
En Jennie dan hoor ik denken? Die had die klim in het parcours niet verwacht maar kwam in een hele mooie 00:52:41 over de finish! Ook erg netjes gedaan. Ze loopt net een minuutje sneller per kilometer dan ik dat doe en dat zagen we al in de parkruns die we samen lopen. Jennie loopt ook al ruim anderhalf fanatiek langer dan ik dat doe. Samen worden we steeds beter!
Dit voelt goed aan en achteraf denk ik dat er een tijd van nét onder het uur er ook in had gezeten. Voor mijn gevoel heb ik net een beetje teveel ingehouden op deze run. Ondanks de lichte (mot)regen die we tijdens de run hadden was het een mooie omgeving en bovenal een mooie route. Zeer zeker voor herhaling vatbaar voor een volgende Acht van Apeldoorn in 2025!
Maar goed, dit belooft wel wat voor de Cascaderun in Hoogeveen later dit jaar en voor de kwart Marathon van Eindhoven in Oktober. HÉT grote doel van 2024! Ik weet gewoon zeker dat er iets heel moois aan zit aan te komen de komende tijd!!
