Egmond Halve Marathon op 12-01-2025.

En dan was het zover, het weekend waar ik al weken tegenop zag, hét evenement tegen de elementen, het zand en klimmetjes her en der en dan de befaamde Bloedweg in Egmond aan Zee.

De 10,55 kilometer heb ik ondertussen wel aardig in de benen zitten, lopen gaat mij goed af en ik voelde mij redelijk goed. Redelijk goed, omdat ik na de Bruggenloop in Rotterdam eigenlijk ook niet van het hoesten af kon komen. Maar de afgelopen weken ging het redelijk goed, de 06:47 min/km van Eindhoven zat er niet in, maar rond de 7 min/km moest absoluut wel kunnen! We zouden met 7 mensen en een hond naar hotel Zuiderduin gaan, een lekker weekend weg en dan met ons zessen de kwart marathon doen. Dik zou als enige de kwart én halve marathon gaan lopen op 1 dag. We keken er op onze eigen manier allemaal naar uit naar een mooi weekend Egmond aan Zee. Ook het weerbericht zag er goed uit. Alleen zou ik het weer niet zijn dat nét in de week dat wij met z'n allen naar Egmond zouden gaan, weer eens snip verkouden zou worden. En dat begon de dinsdag en woensdag ervoor al, steeds een beetje meer en meer hoesten. En zoals als wel vaker het geval, zou ik dan tijdens het lopen een giga hoestaanval krijgen en daarna zou het allemaal een stuk beter gaan. Tenminste zo gaat het eigenlijk altijd als ik verkouden ben. Behalve dit weekend.......

Op Donderdag voelde ik mij al knap beroerd en gelukkig was ik die dag vrij. De vrijdag erna was ik nog steeds allesbehalve fit en we zouden die dag op tijd vertrekken om rond 13 uur in Egmond aan te komen. We zouden bij Henk en Ankie verzamelen en daar de bagage verdelen en wij zouden Cobie en Bo meenemen in de auto. En na een voorspoedige reis kwamen we tegen 12:30 uur aan in Egmond waar we gelijk de parkeergarage al in konden gaan met de auto's. We hadden nog mooi 2 dagen tot we moesten aantreden voor de kwart marathon en ik had nog 2 dagen om op te knappen. Op zaterdag hebben nog een aantal runners de Parkrun in Alkmaar gelopen, terwijl wij -Jennie en ik- nog even naar Alkmaar zijn gegaan om te kijken naar een dunner ondershirt voor mijzelf. Uiteindelijk zijn we daar bij de DAKA geslaagd. Ik heb wel een ondershirt maar die blijkt voor echte diepvries temperaturen te zijn. En het zou tijdens de kwart marathon een graad 5-6 worden, zweten was met dit ondershirt gegarandeerd. 'S middags kwamen we weer terug bij het hotel, waar we eerst wat gingen eten. Bij toeval kwamen we erachter dat het hotel ook een fantastische wellness heeft, en daarom heb ik een rondje sauna geboekt voor niet duur. In de hoop dat alles een beetje los zou komen en ik zondag nog een beetje fatsoenlijk kon gaan lopen. Maar hoe fout kon ik het hebben....  Op zaterdagavond hadden wij nog het pastaparty bijgeboekt, een kom erwtensoep kregen we als vooraf, -vraag niet waarom?- en daarna konden we net zoveel pasta eten en andere gerechten wat je maar wilde. En een lekker toetje na afloop van het diner. (Ik was alleen vergeten dat ik van erwtensoep maagzuurbranden kan krijgen.) Na het diner nog even terug gegaan naar de sauna voor een laatste rondje en daarna lekker naar bed om uit te rusten voor de volgende dag. Zoals alle dagen de laatste week net zo brak opgestaan als een tientje, maar gaandeweg het ontbijt ging het een iets beter. Ik had een beetje vertrouwen gekregen dat het goed zou komen, maar tegelijkertijd ook zenuwachtig dat het 10,55 kilometer is over een zwaar parcours.

De start was tegen half elf, Dik en Trijnie stonden in het LeChampion vak, Cobie en ik moesten naar het laatste startvak rosé terwijl Henk, Jennie en Trijnie  in het blauwe startvak moesten gaan staan. En dus wurmden wij ons een weg door de mensenmenigte van runners en toeschouwers die hun geliefde sporter nog even wilde toejuichen. Dat maakte wel dat voor sommige runners het onmogelijk was om op tijd hun startvak te halen. En persoonlijk vond ik dat wel een vervelend iets, ook omdat wij maar nét op tijd in ons startvak stonden! Het echte officiële startschot hadden daarom ook gemist. En na een klein kwartiertje na het startschot waren wij ook aan de beurt om de startlijn over te gaan. Voor ons was de Egmond halve marathon dan ook echt begonnen! Eerst een rondje door het durp voordat we het strand op gingen. Na de start gingen we gelijk linksaf het durp in met een klein vals plat klimmetje omhoog.  De eerste kilometers is bij mij toch altijd lastig, maar toch kwam kilometer 1 niet geheel als een verassing. Een 07:39 min/km viel mij ten deel. Op zich niet slecht maar gezien de omstandigheden prima. Al weet ik vanzelf dat het allemaal veel sneller kan. Je loopt mee in de flow van Runners en minder in je eigen tempo. In het dorp zelf stonden heel- heel supporters iedereen aan te moedigen. Dat helpt enorm mee om toch een beetje lekker te gaan lopen. Voor mijn gevoel liep het in het begin lekker maar de tweede tussentijd vertelde toch iets anders.  08:03min/km was het resultaat. Echt heel ver onder mijn kunnen maar we liepen tenminste nog. Alleen ging het absoluut niet hard meer en ik begon steeds meer te twijfelen of het nu wel zo verstandig was om dit te gaan doen. Onder het lopen moest er veel gehoest worden, maar wat ik eigenlijk wel verwacht had gebeurde steeds maar niet. Normaal ga je een zo verschrikkelijk hard hoesten dat ik er bijna in stikt, zorgen dat je alles kwijt raakt en doorrrrrr. Tenminste dat was zoals het normaal gaat, maar vandaag dus niet. En daar baalde ik eigenlijk best wel van! Bij het 2,5 kilometer punt vlak voor ons hotel nog even gelachen naar de camera's zodat dat nog wat mooie foto's zou opleveren liepen we naar het 3 kilometer punt toe waar we het strand op zouden gaan. Net voor de bocht naar de strandopgang kwam tussentijd 3 door, 07:45 min/km. An-sich helemaal niet slecht gezien de conditie waar ik in liep samen met mijn buddy Cobie. Iedereen had het in mijn ogen over de strandopgangen die zwaar waren, maar deze viel mij 100% mee. Ik kon zelfs hardlopend gewoon doorploeteren door het mulle zand. Wat nu ons restte waren ruim 2,5 kilometer over het strand van Egmond richting Egmond Binnen. Het weer was goed en zelfs de zon begon te schijnen. Op het strand was het geweldig te zien dat die lange, lange lint met runners zich voortbewoog over het strand. En het strand liep voor mijn gevoel erg lekker, maar de tussentijden lieten het niet zien. De vierde tussentijd kwam door in een 08:22 min/km. Het kon allemaal veel sneller, maart niet op dit moment. Ik zat echt op de max, maar ik kiek mijn buddy aan en zag die vol plezier huppelen als een hinde over het strand heen. Dat was gewoonweg aanstekelijk om te zien en ik baalde van mijzelf dat er niet meer in zat. Nog voor dat ik bij de 5e kilometer kwam moest ik stoppen om te hardlopen en over gaan op wandelen. Een enorme hoestbui was het gevolg. Na een stukje gewandeld te hebben gingen we weer lopen en kort daarna kwa ook tussentijd 5. 09:07 min/km was het resultaat. Ver en ver beneden mijn normale kunnen, waar ik normaal wel ruim onder de 7 minuten kan komen.Maar het zat er gewoon niet in..... Wij zaten nog op het strand op het moment dat ik een bericht doorkreeg van de app dat Dik op de Bloedweg was aangekomen. Dat is bij ongeveer kilometer 8-9 en die wetenschap wist ik dat Dik al bijna op het einde zat. En ik was nog maar net op de helft..... Na een paar honderd meter over het strand te lopen moesten we de duinen ook nog door. Een stijle strandopgang van mul en rul zand waar iedereen al doorheen geploegd had.Ik probeerde nog een stukje te dribbelen, maar na 4 meter had ik dat ook wel gezien. Wat restte was een dikke klim naar boven Halverwege nog even moeten uithijgen om weer wat bij te komen. En dan maar weer verder. Waar geen einde aan leek te komen, dit was echt op dit moment funest om te doen. Gelukkig kwamen we ook een keer aan de top, dan weer door dat zelfde mulle zand weer naar beneden. En daar was verzorgingspost 1. Op ruim 5,5 kilometer de eerste verzorgingspost. We liepen naast een paar dames die het ook moeilijk hadden, zo mogelijk nog moeilijker dan ik dat al had. En met z'n vieren liepen we naar die post toe, Cobie vooruitgaand om alvast een beker AA drank voor mij te halen. Na de AA drank zijn we weer verder gegaan, waar er nog weer een klimmetje voor ons opdoemde. En halverwege dat klimmetje kwam kilometer 6 ook door. 11:31 min/km was ons deel. Daar keek ik al helemaal niet meer van op, wel viel het mij ontzettend tegen allemaal. Ook dat ik zoveel moest wandelen viel mij verschrikkelijk vies tegen. Het lopen in de duinen viel mij  echt ontzettend tegen en zwaar. Misschien was het toch verstandiger om niet te gaan starten en die mooie medaille laten gaan.. Zo kwamen we bovenop de top aan en gingen we weer naar beneden.  Het bochtje om en daar was weer een klimmetje omhoog. Niet zo steil als de eerdere klim, maar toch.  Ook deze klim dwong mij om weer een klein stukje te wandelen. En na het wandelen toch weer aangezet en gaan hardlopen, nou ja sjokken. Hardlopen kon je het niet meer noemen zo langzamerhand. Tussentijd 7 kwam langs, 08:31 min/km was ons deel. Wederom veel en veel te langzaam voor ons en zeker mijn doen. Ondertussen liepen wij door de duinen terug richting Egmond aan Zee. Richting de Bloedweg waar ik wederom weer eens tegenop zag. In de verte zag ik Henk ook lopen, bij de verzorgingspost. Wij moesten nog een klein stukje om daar te komen. Toen wij bij de verzorgingspost kwamen zag ik Henk niet meer. Daar hebben wij even een kleine pauze gepakt en wederom wat AA drank gehad. Daarna mijzelf vooral herpakt en weer begonnen met verder te lopen.  We moesten nog een klein stuk tot de finish, maar voor nog ver genoeg. Tussentijd 8 kwam voorbij in een 08:57 min/km. Het deed mij eigenlijk niks meer, ik wilde alleen de finish halen. Ik vond het alleen zo ontzettend sneu voor mijn Buddy Cobie, die had zich er veel en veel meer van voorgesteld. Maar we hadden afgesproken om samen uit - samen thuis te doen en daar hield zij zich aan! Topper!! Maar leuk was het voor ons beiden niet meer.  Al heb ik onderweg wel genoten van de omgeving waar we liepen, de strijd met de elementen was er niet, de strijd met mijzelf was er wel. We kwamen in de buurt van Egmond, we zagen weer bebouwing en we zagen het bord van KM 9. Een 07:59 viel ons ten deel, de snelste tussentijd per kilometer na de klim in de duinen. Maar ik was er allerminst blij mee. We zagen het bord dat wij ook bij de Bloedweg kwamen. Daar gaf ik aan om even te wandelen, tot we de bocht om gingen de Bloedweg op. Vandaar uit zouden we aanzetten en überhaupt niet wandelen deze weg op. Een klimmetje van 188 meter met een stijgingspercentage van iets meer dan 6%. Dat viel mij alles mee en had ook erger verwacht. Daar wel even lachen naar de camera's die daar stonden en in een vingerknip waren we boven en zagen we Egmond aan Zee.  Dan is het nog een klein eindje tot de finish. Nog een stukje verder gingen we en ik moest weer eens een stapje terug doen. Ineens zaten we op kilometer 10 met een tussentijd van 08:45 min/km. We moesten nog een klein eindje volhouden. Maar wat er ook ging gebeuren we zouden niet wandelend de finish over komen! Dat echt niet!! We kwamen weer langs de vrachtwagen van Stad Alkmaar waar een stel DJ's bezig waren en dan wisten we dat er nog 1 bocht kwam en dan op de finish af. De laatste meters schoten onder ons door. In het zicht van de finish hoorden wij de omroeper dat we binnen zouden komen. De laatste meters kwamen er aan en plots hoorde ik de stem Jennie lallen over de luidsprekers en ons de laatste meters aan moedigen. Van uit de ooghoeken zag ik dat Jennie met ons meeliep de finish over. Ik wás er eindelijk! Hoestend en proestend na de finish de medaille ontvangen en gelijk door Jennie en Cobie even bij de EHBO gemeld. Maar daar kwam gelukkig niks uit, hartslag was goed en het zuurstof gehalte ook. En met 2 Dextro Energy's weer naar buiten gegaan, richting ons hotel. Uiteindelijk gefinisht in 1 uur 31 minuten en 31 seconden.

Egmond aan Zee, je was een mooie route, geen gevecht tegen de elementen, maar wel een gevecht tegen vooral mijzelf. Volgend jaar wil ik revanche en een normale goede race lopen waar ik wel een goed gevoel aan over houd. Maar de meest waardevolle les tot nu toe? Als je ziek voelt en bent, ga dan ook vooral NIET lopen, ookal zag je er zo naar uit!! Waarvan akte! Volgend jaar een herkansing!

Foto's van het evenement: Klik voor vergroting.

meer...